Omdat we ons leven lang willen blijven leren heb ik onlangs een workshop ‘Spreken in het openbaar’ gevolgd, georganiseerd door Vitis Welzijn Westland. Ik wist dat dit voor mij een harde dobber ging worden. Ik krijg het altijd enorm benauwd wanneer ik mijn verhaal moet doen. Ik heb daarom veel respect voor mensen die daar ogenschijnlijk geen moeite mee hebben. Dus hoog tijd om daarmee eens aan de slag te gaan.
We waren met zes deelnemers, vijf dames en één heer onder leiding van onze kundige docent Nelly van Veldhoven van ‘Spreekstyle’. De workshop bestond uit twee avonden. De eerste avond begon met een voorstelrondje. Bij de eerste dame kreeg ik al direct de indruk dat we met ervaren sprekers waren. Ze sprak duidelijk, helder en rustig. Zij had onmiskenbaar eerder met dit bijltje gehakt. Haar ervaring had zij opgedaan bij het spreken in kerken bij o.a. doopplechtigheden maar ook bij overlijden. Ook de andere deelnemers kwamen op mij heel authentiek over en waren duidelijk gemotiveerd hun spreekstijl nog beter onder de knie te krijgen.
Dood paard
Uiteindelijk was ik aan de beurt de aanwezigen te vertellen wie ik was en waarom ik wilde deelnemen aan deze workshop. Ik grapte maar gelijk dat ik bij de eerste spreker al de neiging had af te haken. Maar tegelijkertijd vroeg ik me wel af waarom doe ik dat toch, mezelf klein maken en als onkundig wegzetten. Fout, fout, fout! Niet doen! Juist iets wat je niet moet zeggen wil je een eigen spreekstijl ontwikkelen. Nelly gaf ook al direct aan dat ze er geen zin in had aan een dood paard te gaan trekken wanneer ik al zo overtuigd was van mijn eigen onkunde. Dat was klare taal. Dus aan de slag met die vastgeroeste overtuiging.
Na het voorstelrondje nam Nelly het woord. Ze kwam met een karakteromschrijving en een korte analyse op ieders introductie en waar het zoal aan schortte. We stonden versteld. Als groep gaven wij haar complimenten over haar inzicht en we voelden ons direct veilig en vertrouwd met elkaar. Dat is een grote kunst om dat in zo’n korte tijd voor elkaar te krijgen. Broodnodig om je open te stellen voor de groep om zowel complimenten als kritiek te kunnen ontvangen en daarvan te leren.
De workshop bestond uit verschillende opdrachten. Deze eerste avond ging het vooral over de voorbereiding. Hoe bereid je een speech voor? Wie zijn je toehoorders? In welke ruimte ga je spreken? Je houding? Wat trek je aan? Hoe gebruik je een microfoon maar ook over cognitieve gedachten omzetten van negatief naar positief. Niet ik ‘moet’ gaan spreken maar ik ‘wil’ spreken of ik moet perfect zijn van mezelf omzetten naar ik hoef niet perfect te zijn van mezelf. Maar uiteindelijk is de gedachte: ‘Ik spreek goed zoals ik ben’.
Tube tandpasta
De tweede avond was gereserveerd voor de presentatie training. Thuis hadden we een presentatie voorbereid waarvan we zelf het onderwerp mochten bepalen. Eerst met microfoon achter een tafel daarna met microfoon in de vrije ruimte. Dat klinkt allemaal heel gemakkelijk maar het valt tegen als je daar staat. Ik had thuis met een tube tandpasta voor de spiegel geoefend. Dat ging best aardig maar mijn presentatie achter de tafel, met de microfoon in een statief, ging helemaal fout. Ik kon door de stand van de microfoon niet goed op mijn spiekbriefje kijken en raakte de draad kwijt. Ik gaf aan dat ik het tweede rondje alles uit de kast zou halen. Het is toch een kans om dit voor een (klein) publiek te kunnen oefenen. De anderen deden het in mijn ogen allemaal fantastisch. Maar ondanks de teleurstelling van mijn eerste presentatie heb ik door support van alle deelnemers en de docent mijn tweede poging wel met succes kunnen uitvoeren.
Pfff wat een opluchting en wat een mooie ervaring. En wat goed dat Vitis Welzijn Westland dit soort workshops organiseert. Ik kan niet zeggen dat ik over mijn angst heen ben. Dat kan ook niet in twee avonden maar het geeft vertrouwen dat het te leren is en je moet het ook gewoon heel veel doen. Daarbij is natuurlijk het geloof in en de passie voor je product of dienst onontbeerlijk. Alleen op die manier kan je presentatie authentiek op je toehoorders overkomen.
Marja,
Ik ben heel erg onder de indruk van hoe je de training Spreekstijl en jouw ervaring daarover hebt verwoord. Dank daarvoor. Ik zie het als een mooi compliment.
En mensen, Marja is beter dan ze zelf denkt en nu laat voorkomen. Maar dat is ook leren. Leren de mening van een ander over jou, te geloven en te vertrouwen.
Als je je zelf daar in durft te laten gaan kan je pas stappen vooruit maken. .En als ik die avond iemand een sprong zag maken was het Marja wel. Zij durfde te vertrouwen en te geloven in zich zelf en in wat de ander zei..
Want zeg eerlijk waarom zou alleen die ander het kunnen en altijd beter doen.
Er komt inderdaad veel kijken bij het spreken in het openbaar. Daarom is een training zo nuttig en een verrijking voor je zelf. Om je vertrouwt te voelen werk ik altijd met een kleine groep.
Durven Spreken geeft vrijheid.
Ik wil graag voor de geïnteresseerde lezers van 50 plus café een training geven dan ervaar je ook wat Marja vertelde.
Zelf ben ik ook een 50 plusser. En vindt het initiatief van Marja met die schrijf café echt geweldig.. want soms is het geschreven woord makkelijker dan het gesproken woord om dingen uit te drukken.
Bravo Marja,
Ben trots op jou, wat een leuke blog en een leuke cursus heb je gevolgd. Het is dat ik het momenteel een beetje druk heb, maar je weet maar nooit.
Groet
Jacky
Marja als mededeelneemster van die workshop kan ik je wel zeggen dat je sindsdien grote stappen hebt gemaakt. Ik luister in ieder geval graag naar wat jij te vertellen hebt!