Het einde van het jaar nadert
Nog even en we worden weer aangespoord om over te stappen naar een andere zorgverzekeraar, ons brillentegoed vooral op te maken (alsof ik die jaarlijks en riant heb) en de Sint- en Kerstinkopen in huis
Wakker worden in mijn droom
De laatste keer dat ik in Spanje was voelde ik elke dag het warme zand onder mijn voeten. Op het strand in de ochtend of avondzon, met blote voeten lopend langs de vloedlijn door en
Onze laatste dag in Frankrijk
De allerlaatste dag. Dag dertien We pakken alles schoon in. Alles kan direct naar zolder. We betalen de camping en verlaten om pakweg half twaalf met gebruinde lijven het goddelijke land. Achttien uur achter de
De stellingen worden weer ingenomen
Het ontbijt, vrijdag 11 augustus. Kees: “Mar, gaat Kloot ook tennissen?” Marja: “Ja, en jij?” Kees: “Ik niet.” Marja: “Dat vind ik lullig en ik weet niet hoe ik dat aan Claude moet overbrengen.” Kees:
Van onschuldig voorstel tot escalatie
Het gaat, de lezer heeft het al begrepen, om de zich ontwikkelende affaire Marja – Claude (door ons drieën consequent verbasterd tot “Kloot”). Donderdagmorgen. Marja: “Kunnen we vanavond in Moustiers-Sainte-Marie blijven, er is een feest
Grand Canyon du Verdon
Donderdag, 10 augustus. We gaan vroeg op weg. Een lange dag in het verschiet. Behoorlijk bewolkt, niet te heet. Kleuren zullen wat minder mooi zijn. Minder contrasten. Toch ….. redelijke condities. Ja, en dan ben