Buiten was van ons

Oh ja, en het touwtje hing altijd uit de deur, het was eigenlijk ook best wel handig, want als je plots nodig moest dan rende je snel even heen en weer. Of als je dorst kreeg, koppie onder de kraan en huppelend ging je weer vrolijk verder op de straat.
Buiten was van ons, wat was het toch altijd leuk. In huis was het overdag stil, ja behalve dan dat ma zingend de tafeltjes met boenwas een opwrijf beurt gaf. De was vouwde, en allerlei andere huishoudelijke klusjes deed. De pendule op het dressoir tikte rustig zijn tijd voorbij.

De zoete inval
Het was allemaal zo gewoon, je wist niet beter. Om de beurt werden door ons de aardappelen geschild, en deden we kleine simpele boodschappen, bij de bakker, de kruidenier en bij de slager. Nostalgie? nou een beetje wel, maar wat geeft het, toen was een stuiver nog echt een stuivertje. En iedereen vertrouwde iedereen. Ik hoor het mijn kleine lieve moedertje nog zeggen.. ‘Het lijkt hier de zoete inval wel’ al wist ik toen echt niet wat ze bedoelde. Maar later werd het me allemaal wel duidelijk, iedereen kon zomaar in en uit lopen, in een tijd dat alles nog heel gewoon was.

Spelletjes op straat
‘Jongens ik kom zo’, ik moet even wat water drinken, binnengekomen rook het zo lekker naar de boenwas, vlug stopte je moeder je nog een kaakje toe, hier neem mee, ook voor je vriendjes buiten. Ondertussen zat ze heerlijk ontspannen met de beentjes opgetrokken in de stoel winter sokken te breien. Als er ooit toch kampioenschappen breien waren geweest, dan zou mijn moedertje op zeker in de prijzen zijn gevallen, ze kon breien als de beste!
Spelletjes op straat, zoals stoepranden, touwtje springen, paaltjes voetbal, noem het maar op, je speelde van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat op straat. Al vond ik stoepranden eigenlijk helemaal niks hoor, ik ging liever kikkerdrilletjes vangen. En dan ’s avonds onder het eten van een heerlijke dampende verse peen- en uien prak, had ieder kind zijn eigen verhaal. Er was ook zoveel te zien en te beleven. Het was jouw (eigen) prachtige wereldje, dit allemaal tussen de druivenkassen, de smalle slootjes, de lege straten, die spannende trambaan, in de verte hoorde je hem al naderen. Het volle schoolplein waar je heerlijk kon knikkeren, en tikkertje deed met je schoolkameraadjes. Rondjes rijden door je eigen vertrouwde wijk, samen met Bas de schillenboer, boodschappen doen voor je oude buurvrouw, dolblij was je met een zuurtje dat je kreeg, met als extra een aai over je bolletje.

2019-03-15T18:26:29+01:00

Over de auteur:

Schrijver in hart en nieren. Mijn naam is Clemens en ben freelance schrijver voor kranten, bladen en magazine’s. Bedenker van ‘Nostalgisch Westland’ en ontzettend leuk om te beheren. Schrijf bijna dagelijks kleine korte verhaaltjes op Facebook ‘Nostalgisch Westland’ Ik probeer altijd wel een klein beetje humoristisch te zijn in mijn verhaaltjes. Nostalgische verhaaltjes over het dagelijks leven van ‘toen'. Ook probeer ik in mijn verhaaltjes de klank van vroeger als een prachtig stukje muziek terug te laten komen. Schrijf in opdracht in verschillende dagbladen, maar ook gedichten bij feestelijke aangelegenheden en bij rouw & uitvaart. Uitgegeven bundels: 'De nostalgia Westland verjaardag-kalender 'Toen ik nog een broekie was' 'Het Westland van toen om trots op te zijn' (2e deel wordt opnieuw uitgegeven) 'Vervlogen tijden herleven' ' Eg Weslandser ken tog nie' * Verwacht medio mei, de nieuwe verhalen-bundel ' De mooiste plekjes van het Westland' * verwacht medio juni, 'De geschiedenis van de Westlandse kassenbouw'

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.