De stellingen worden weer ingenomen

Het ontbijt, vrijdag 11 augustus.
Kees: “Mar, gaat Kloot ook tennissen?”
Marja: “Ja, en jij?”
Kees: “Ik niet.”
Marja: “Dat vind ik lullig en ik weet niet hoe ik dat aan Claude moet overbrengen.”
Kees: “Oké, dat begrijp ik. Daarom zal ik meedoen. Ik blijf echter bij mijn mening. Ik wil geen mensen opgedrongen krijgen die ik zelf niet verkies.”
Marja: “Aansteller, je ziet het hartstikke verkeerd. Ik bedoel het allemaal anders dan jij denkt.“
Kees: “Maar, ik ga mee tennissen. Geen woord meer, we komen er toch niet uit. Stoppen, verder niets verzieken. Oké?”
Marja: “Oké, stoppen. Het sop is de kool niet waard.”

Marja loopt vol met ergernis

Op de tennisbaan. Marja krijgt geen bal. Claude slaat een ferme bal. Stuurt Kees dermate moeilijke ballen dat hij daardoor geheel in beslag wordt genomen. Moeite met retourneren. Geen oog voor Marja. Ook Netty is niet in de vorm van haar leven. Al met al. Marja verveelt zich stierlijk, loopt vol met ergernis en draait zichzelf op. Niemand heeft iets in de gaten. Ook Kees niet, die gezien het voorafgaande door Marja van opzet wordt verdacht, hetgeen begrijpelijk is. De emmer loopt vol, een explosie is aanstaande.
Marja: “Ik val hier bijna in slaap.”
Kees beseft de ernst van deze alarmklokken niet, hoort slechts een ver, vaag belletje klingelen. Het laatste doet hem besluiten om Marja meer in het spel te betrekken. Na een paar slagen, hè hè, eindelijk een bal op Marja. Zij mist op trieste wijze.
Kees: “Oh, je slaapt al.”
Hij is zich niet bewust van de vernietigende uitwerking die deze dodelijke opmerking heeft. Een granaatinslag, slechts een kraterlandschap van de vriendschap overlatend. Na nog wat ‘foute’ ballen en ergernisjes komt de fatale opmerking van Marja:
“Kees: ik kan je niet vertellen hoe een enorme ‘LUL’ ik je vind.” Ze verlaat de court, klapt het hek achter zich dicht en laat Kees, Kloot en Netty met stomheid geslagen achter.
(Noot van de schrijver: echt alleen na langdurige evaluatie weet ik dat het zo ongeveer is gegaan. De bal moet hier als hoofdschuldige terecht staan. Ook achteraf weet ik dat hier sprake is van een natuurkundig en geen chemisch proces. Dit houdt in dat alles weer terug veert naar zijn oude stand en niet, zoals bij chemisch, onveranderlijk veranderd is). Netty neemt wat rust. Kees en Kloot maken het uur vol. Hoe ironisch. Wat zich verder bij Kees afspeelt is reeds uitvoerig verteld. Hij mokt de rest van de dag voor de tent, neemt af en toe een duik en een biertje en verrot het om mee te gaan kanoën. Niets, hij wil even niets meer. De drie gezworenen: Marja, Netty en Kloot gaan wel de boot in. Zij hebben een gezellige middag. De bard spiegelt zich als z’n mythologische voorvader Narcissus in het water, zingt een paar maal zijn zelf gecomponeerde chanson (eerdaags in de winkel) en leent zijn goddelijke lijf uit voor een fotosessie (bewaren, misschien binnenkort beroemd, dan een collectors-item).

De tijd doet veel, ook het weer werkt mee. Tijdens het avondeten worden de scherpe kantjes met het wederom liefdevol bereide maal weg geprakt. Als echte volwassenen leggen de querulanten de zaak bij. Wel zijn Kees en Marja door de affaire behoorlijk aangedaan. Na de vakantie zullen zij de zaak nog eens goed evalueren. Zij zullen van elkaar leren! Prima toch!

De avond valt. We zitten in het staartje van de vakantie. Morgen ontruimen we het kleine stukje Frankrijk dat tijdelijk het centrum van ons eigen paradijs was. We besluiten in één keer door te rijden. Waarom niet? De twee weken leken wel maanden. We hebben optimaal genoten.

Volgende aflevering: De laatste dag in Frankrijk

Vorige afleveringen: