Dwars door de Lubéron

Dag twee, dinsdag 1 augustus. Vroeg op. Om half acht wreed gewekt door burengerucht. Een mistral steekt zijn blazende, warme ademkop op. Marja en Netty slaan wild om zich heen; wespen. Kees blijft stoïcijns in dit ‘insectueus’ gezelschap. De slaande vrouwen verontrusten hem meer dan de meestal niet prikkende beestjes. “Keep cool”.
Marja ontpopt zich tot een prima kok. De stortkokers zullen ons niet tot last worden. Een misverstand naar later zal blijken maar dat kan nooit aan de kok gelegen hebben. Zonnebakken in de morgen. 13.00 uur: de eerste bosbrand in het vizier. Dichtbij ook nog. Netty gaat benauwder kijken en krijgt gaandeweg een kleur van ‘moeten poepen’. Kees gedraagt zich geruststellend. Om 14.00 uur het eerste uitstapje. Apt ligt ongeveer twintig kilometer noordwaarts. Dwars door de Lubéron. Een middelhoog gebergte. Fraaie, wisselende natuur met mooie uitzichten. Wel een slingerende weg. Voor Netty een nog vreemd fenomeen. Zij went snel en gaat over tot genieten. Wat anders?

In Apt

We wandelen, rusten uit op terrasjes, bier, wijn en sorbetijs. Voor Marja niet. Het oog van de gewichtscipier loert overal. En zoals elke ex-katholiek bang voor loerende ogen. De Fransen zijn redelijk voorkomend. Logisch. De prijzen zijn hoog. Een ijsje voor een ruim prijsje (30 frankskes). 19.00 uur terug op de camping. Tent niet platgebrand. Geen direct gevaar. Lekker gegeten.

’s Avonds even naar de kantine. Marja en Netty ergeren zich. “Te veel kak” vinden zij. “Schijt aan hebben” vindt Kees. Te laat. Het deel van het zenuwstelsel dat de mens niet zelf onder controle heeft doet Marja’s haren verontrustend rijzen en doet Netty lichtjes hyperventileren. Netty voelt zich overigens niet 100%. Maar snel terug naar de tent. Acclimateringsprobleempjes. Ten dele slechts. Immers, iedereen is op dag twee met succes af geweest. Dat komt goed uit, kunnen we morgen gewoon eten. De ruimte is er.

Volgende aflevering: 4. Avignon op het programma

Vorige afleveringen:

1. Waar was jij in de zomer van 1989?
2. Op weg naar La Roque d’Antheron
3. Dwars door de Lubèron

 

2018-10-29T13:03:23+01:00

Over de auteur:

Een oud reisverslag uit 1989. Mijn vriend Kees is ziek. Ernstig ziek. Ooit gingen wij een keer op vakantie naar Zuid-Frankrijk. Kees die toen al graag schreef, heeft daar onze belevenissen opgetekend. Ik vond het verslag laatst op de zolder. Met veel plezier hebben we het verhaal in Vlissingen, waar hij nu woont, samen met zijn vrouw teruggelezen. Nu Kees niet lang meer te leven heeft, ook al hoop ik nog steeds op een wonder, hebben we besloten dit verhaal met jullie te delen. Het was een doodgewone vakantie maar toch buitengewoon, gekeken door de ogen van Kees.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.