Het einde van het jaar nadert

Nog even en we worden weer aangespoord om over te stappen naar een andere zorgverzekeraar, ons brillentegoed vooral op te maken (alsof ik die jaarlijks en riant heb) en de Sint- en Kerstinkopen in huis te halen voor de perfecte feestdagen. Inspirerend vind ik het allemaal niet.

Kortgeleden had ik nog een boottour door Amsterdam met twee bezoekers uit Oostenrijk en hun hond. Alle tijd en aandacht voor hen. Met ons vieren en woef lekker varen en ondertussen vertellen. Heerlijk dit werk! Hoewel het een grijze dag was waren mijn gasten zeer opgetogen over hoe mooi Amsterdam wel niet was. Terwijl de bomen hun bladertooi laten vallen tuigt de stad zich steeds meer met feestverlichting op. De stad begint te sprankelen in de donkere dagen voor kerst. Er daalt een andere sfeer neer over de stad. Intiem, warm en knus. Onder het genot van warme chocolademelk en pepernoten voeren we geluidloos door het water langs het Centraal Station, de Westelijke eilanden, de Noorder- en de Westerkerk, over de grachten langs al die woonboten die elke bezoeker waanzinnig fascineren en via de Amstel weer de binnenstad in voorbij aan de Oude Kerk.

Een vraag die mij tijdens de tocht gesteld werd ging over onze gezondheidszorg en of wij universiteitsklinieken hebben. Leuke vraag maar ook een ingewikkeld antwoord. Je zou er een tourtje aan kunnen wijden zoveel valt er over te zeggen. Wat er met het Slotervaartziekenhuis is gebeurd heb ik niet verteld. Het faillissement is natuurlijk een vreselijk gebeuren voor al dat personeel en de patiënten. Maar het zou wel een bijzonder verhaal kunnen zijn. Ook dat we marktwerking kennen, het ziekenfonds niet meer bestaat en het zo ver is gekomen dat ik mij drie sterren aanvullend moet verzekeren om eens per drie jaar 150 euro te declareren om een nieuwe bril te kopen, en dat er mensen zijn die niet naar de controles in het ziekenhuis gaan om hun eigen risico te sparen. En nog veel meer. Ook over wat we hier wel hebben! Want overal is wel wat. Dat is een feit.

Ik wens u verstilling, bezinning en inspiratie toe. Fijne dagen!

2018-12-10T20:31:10+01:00

Over de auteur: Sabine Müller

Wat leuk dat je deze website voor 50-plussers hebt gevonden. Mijn naam is Sabine Müller. Vorig jaar heb ik mij omgeschoold tot professioneel gids. En dat in mijn 55e levensjaar! Deze stap had een bepaalde aanloop en werd ingeluid toen mijn laatste werkgever de functie waarin ik werkte ophief. Na 35 jaar in diverse functies, teams, plaatsen en zorginrichtingen gewerkt te hebben wist ik dat ik de resterende tijd tot aan mijn pensioen graag anders zou willen invullen. Waarmee was me niet meteen duidelijk. Maar geduld is een schone zaak en op een dag viel het kwartje: ik wil gids worden. Ik kan gids worden! Dat was wel een eyeopener voor mezelf want dit had ik niet kunnen bedenken! Dus heb ik mijn oude vak als verpleegkundige vaarwel gezegd en ben gestart met mijn eigen bedrijf: Sabine Müller Wandelgids. Ik zal regelmatig verslag doen van mijn belevenissen als wandelgids. Veel leesplezier Meer over mij op deze site onder Vakmensen, of ga naar www.wandelgids.amsterdam