"Ik houd eigenlijk jouw baan in stand"

“Ik houd eigenlijk jouw baan in stand”

In de WW (deel 2)

Vorige keer vertelde ik u hoe ik in de WW terechtkwam.
Na een aantal maanden ben ik er nog steeds niet aan gewend. Ik vergeet een uurtje vergaderen op te geven… elk extra uurtje wat ik werk, in mijn andere, nu enige baan, moet ik opgeven en wordt dus afgetrokken van de uitkering.
Ook ben ik nog weleens te laat met het inleveren van de urenstaat, met als gevolg nog meer gekort worden.

Slapeloze nachten
Ik solliciteer inmiddels ook op andere banen dan in mijn eigen vakgebied.
Bijvoorbeeld in de horeca, daar zijn vaak vacatures te vinden. Door het niet kunnen slapen surf ik ’s nachts urenlang over het internet. Open ik mijn mail en kom weer talloze afwijzingen tegen. Uiteraard wordt er nooit gezegd: “mevrouw u bent te oud.” Nee, er staat dan: “u past niet binnen het team of iets dergelijks.”

Tegen mijn UWV-coach opperde ik een keer dat we in een rare maatschappij leven. Het zou zomaar kunnen dat we opeens van plaats wisselen. Dus hij aan mijn kant van het bureau en ik aan de zijn kant. Stel dat er een vacature zou zijn en ik word aangenomen, stel dat hij ontslagen wordt en in de WW terecht komt …
Ik houd eigenlijk jouw baan in stand, grapte ik.

Onbetaalde rekeningen
Maar goed, ondertussen moet er wel wat gebeuren, want de onbetaalde rekeningen beginnen zich op te stapelen. Ik ben blij dat ik van het WW-bedrag alvast de zorgverzekering kan betalen, maar dat is dan ook alles.

Ondertussen krijg ik afwijzing na afwijzing op mijn sollicitaties. Sommige vacatures waar ik afgewezen ben zie ik een week later gewoon weer staan. Dus weer op solliciteren, en weer afgewezen. Je brief en CV kan nog zo perfect zijn (en de mijne zijn gewoon goed), maar als men eerst naar je leeftijd kijkt en dan alles opzij legt … hoe belangrijk is het dan dat je zo’n prachtige brief hebt gemaakt?
Zal ik er eens persoonlijk naar toe gaan? Zodat men kan zien dat ik in real life, ondanks mijn leeftijd, een hele leuke mevrouw ben, heel capabel en van aanpakken weet?

Leuke hobby
Bij een volgend gesprek met de coach vroeg hij: “Heeft u niet een leuke hobby waar u uw werk van kunt maken?”
Jazeker heb ik dat. Ik ben gek op koken en ik organiseer regelmatig dinertjes bij ons thuis voor vrienden en kennissen. Zij doen een bijdrage in de kosten en het zijn altijd reuzeleuke, gezellige avondjes. Maar of ik daar nu echt mijn werk van moet maken?
Door mijn verhaal raakt de coach erg enthousiast en door zijn enthousiasme ik ook weer. Zou het mogelijk zijn om daar een inkomen mee te kunnen krijgen?
Hoe ga ik dat aanpakken?

Wordt vervolgd …

Angelika Lukas

2017-07-13T16:07:37+02:00

Over de auteur: Angelika Lukas

Hoi ik ben Angelika Lukas. Ik ben parttime activiteitenbegeleider in een zorgcentrum. Tot 1 juni 2015 had ik daarnaast ook een tweede baan, als ambulant begeleider individueel, ik kwam bij mensen met NAH thuis die wel wat begeleiding konden gebruiken. Met deze twee parttime baantjes kon ik het wel redden. Helaas ben ik daar wegbezuinigd en kwam voor dat deel in de WW terecht. Voor het eerst in mijn leven te maken krijgen met het UVW, waar ik erg ongelukkig van werd. Alle rare eisen, regeltjes en elke week een sollicitatie doorgeven. Ondanks dat ik een goed CV heb en prima brieven schrijf, ruime ervaring heb in het begeleiden van mensen met geheugenproblematiek … lukt het me niet om ook maar ergens een keer op gesprek te komen. Het maakt volgens mij niks uit wat ik schrijf, ik denk dat men mij gewoon te oud vindt. Ik ben ook een hobbykok en heb in november 2013 een huiskamerrestaurantje gestart, Eet Lekker Mee. Dat loopt heel aardig. Een paar keer zeiden vrienden al … kun je daar niet meer mee doen, maar dat wimpelde ik weg. Dat is hobby, en officieel mag het niet eens, een huiskamerrestaurant. Ik voelde mij erg in de richting van ZZP-er worden gepusht door het UWV. De ‘coach’ was wel heel enthousiast om van Eet Lekker Mee een onderneming te maken. Hij vergat dat de gemeente zoiets helemaal niet ondersteunt.Er is een potje bij het UWV voor 50-plussers voor opleiding. Ik ging op gesprek en kreeg het voor elkaar om de scholingsvoucher van 1.000 euro te bemachtigen om mijn huiskamerrestaurant meer uit te bouwen. Het bedrag heb ik gebruikt voor dagtrainingen voor sociale hygiëne, HACCP en de allergenenwet. Dat heb ik dan alvast in de pocket. Ik heb ook een cursus basis vega-koken gevolgd bij Vlam in de Pan in de "Een Zomerintensive". Erg duur, maar een zinvolle besteding. Dat betekent wel weer de broekriem aanhalen. Per 1 februari 2016 ben ik dus ondernemer. Ik heb daar een dubbel gevoel over. Ik wil mijn huiskamerrestaurant "Eet Lekker Mee" eigenlijk helemaal niet zakelijk maken. Het is nu zo’n fijne, bijzondere plek voor mij en mijn gasten. Om hier een inkomen uit te halen, zou het hele concept op de schop moeten. Toch is Eet Lekker Mee nu onderdeel van mijn bedrijf "Engelwortel", daarnaast moet ik het dus uitbouwen om omzet te genereren. Het lastige is dat alles wat je wil ondernemen eerst geld kost, wat er dus niet is. Daarnaast voel ik grote weerstand tegen belastingzaken, administratie, urenregistratie enz. Allemaal dingen die moeten, heel veel tijd kosten en niks opleveren. Zucht, ik geloof dat ik toch meer een loondienst persoon ben. Ik ben niet erg zakelijk ingesteld ...