In de WW (deel 2)
Vorige keer vertelde ik u hoe ik in de WW terechtkwam.
Na een aantal maanden ben ik er nog steeds niet aan gewend. Ik vergeet een uurtje vergaderen op te geven… elk extra uurtje wat ik werk, in mijn andere, nu enige baan, moet ik opgeven en wordt dus afgetrokken van de uitkering.
Ook ben ik nog weleens te laat met het inleveren van de urenstaat, met als gevolg nog meer gekort worden.
Slapeloze nachten
Ik solliciteer inmiddels ook op andere banen dan in mijn eigen vakgebied.
Bijvoorbeeld in de horeca, daar zijn vaak vacatures te vinden. Door het niet kunnen slapen surf ik ’s nachts urenlang over het internet. Open ik mijn mail en kom weer talloze afwijzingen tegen. Uiteraard wordt er nooit gezegd: “mevrouw u bent te oud.” Nee, er staat dan: “u past niet binnen het team of iets dergelijks.”
Tegen mijn UWV-coach opperde ik een keer dat we in een rare maatschappij leven. Het zou zomaar kunnen dat we opeens van plaats wisselen. Dus hij aan mijn kant van het bureau en ik aan de zijn kant. Stel dat er een vacature zou zijn en ik word aangenomen, stel dat hij ontslagen wordt en in de WW terecht komt …
Ik houd eigenlijk jouw baan in stand, grapte ik.
Onbetaalde rekeningen
Maar goed, ondertussen moet er wel wat gebeuren, want de onbetaalde rekeningen beginnen zich op te stapelen. Ik ben blij dat ik van het WW-bedrag alvast de zorgverzekering kan betalen, maar dat is dan ook alles.
Ondertussen krijg ik afwijzing na afwijzing op mijn sollicitaties. Sommige vacatures waar ik afgewezen ben zie ik een week later gewoon weer staan. Dus weer op solliciteren, en weer afgewezen. Je brief en CV kan nog zo perfect zijn (en de mijne zijn gewoon goed), maar als men eerst naar je leeftijd kijkt en dan alles opzij legt … hoe belangrijk is het dan dat je zo’n prachtige brief hebt gemaakt?
Zal ik er eens persoonlijk naar toe gaan? Zodat men kan zien dat ik in real life, ondanks mijn leeftijd, een hele leuke mevrouw ben, heel capabel en van aanpakken weet?
Leuke hobby
Bij een volgend gesprek met de coach vroeg hij: “Heeft u niet een leuke hobby waar u uw werk van kunt maken?”
Jazeker heb ik dat. Ik ben gek op koken en ik organiseer regelmatig dinertjes bij ons thuis voor vrienden en kennissen. Zij doen een bijdrage in de kosten en het zijn altijd reuzeleuke, gezellige avondjes. Maar of ik daar nu echt mijn werk van moet maken?
Door mijn verhaal raakt de coach erg enthousiast en door zijn enthousiasme ik ook weer. Zou het mogelijk zijn om daar een inkomen mee te kunnen krijgen?
Hoe ga ik dat aanpakken?
Wordt vervolgd …
Angelika Lukas
Geef een reactie