Er is al veel geschreven over het verliezen van je baan en wat het met je doet. Toch wil ik daar nogmaals op inzoomen want in 2015 overkwam het mij als vijftiger en dat was schrikken. Paniek, slapeloze nachten en het gevoel dat je nooit meer aan de slag zou komen, overheersten die eerste periode. Gelukkig kan ik nu zeggen dat het een fase was, maar op dat moment was dat de waarheid.
Het lastigste vond ik de acceptatie. Ik was boos en vond het niet eerlijk, maar al snel kwam het besef dat ik in beweging moest komen, want werk vinden dat doe je niet zomaar. Waar te beginnen, jemig, dat was me wat. Ik had een waslijst aan to-do dingen, zoals het up-to-date brengen van mijn CV, het leren gebruiken van de sociale media bij het solliciteren, het ontdekken van mijn kwaliteiten en het bekwamen van mijn vaardigheden. Verder ben ik vanaf dag 1 van mijn werkloze bestaan gaan netwerken. Zo ben ik ook in contact gekomen met het Westland Café waar ik een paar leuke contacten aan heb overgehouden. Het netwerken heeft me zichtbaar gemaakt en dat heeft me uiteindelijk ook aan werk geholpen.
Die ontdekkingstocht van wat ik nu eigenlijk echt wilde, vond ik een lastige. Eigenlijk kan je wel zeggen dat ik vastgeroest was. Met een coach heb ik hard gewerkt om mezelf weer op de kaart te krijgen. Snel werd duidelijk dat de Franse taal, waar ik vroeger al intensief mee bezig ben geweest, een rode draad vormt. Om dat weer uit de mottenballen te halen ben ik een maand alleen naar Frankrijk gegaan en heb me daar ondergedompeld in het Franse leven en alleen maar Frans gesproken. Een maand op jezelf doet veel met je. Mijn Franse lessen waren inspirerend. Ook heb ik er leuke internationale contacten opgedaan. Ik kwam gelouterd terug.
Sindsdien ben ik dagelijks met de Franse taal in contact. Ik lees, schrijf, luister en kijk naar alles wat Frans is en ik volg weer les bij de Alliance Française. Het geeft me energie, vooral omdat ik merk dat ik vooruitgang boek en dat alles op eigen kracht.
Ik ben veranderd. Het vertrouwen kwam. Alles ging stromen. Ik werd uitgenodigd voor sollicitatiegesprekken en uiteindelijk heb ik parttime werk gevonden, waardoor ik nu tijd over hou om aan mijn Franse droom te werken.
Uiteindelijk kan ik zeggen dat het verliezen van mijn baan mij de ruimte heeft gegeven om mijn passie te ontdekken. Iets wat wellicht niet zou zijn gebeurd als ik in mijn baan was blijven werken. Voor de toekomst wil ik die passie inzetten in betaald werk. Dat is mijn ontdekkingsreis en ik weet zeker dat ik daarin ga slagen. Ik hoop dat mijn verhaal voor jullie een inspiratiebron zal zijn.
Jacky Gersie
Geef een reactie