Loslaten!!

Het is alweer een tijd geleden sinds mijn laatste blog. De afgelopen periode had ik gewoon geen inspiratie omdat ik in beslag werd genomen door mijn studie en de gevolgen van een skiongeluk begin april, waarbij ik een nare beenbreuk heb opgelopen. Het herstel vraagt helaas een behoorlijke revalidatietijd. We zijn nu vier maanden verder en eindelijk kan ik weer zelfstandig lopen en mag ik weer fietsen en autorijden. Hoera!
Mijn focus lag en ligt de komende periode nog steeds op mijn herstel, want mijn spieren zijn nog lang niet sterk genoeg en ook conditioneel is er nog veel winst te halen. Hierdoor heb ik een besluit moeten nemen over mijn studie.

Afgelopen schooljaar was ik enthousiast begonnen aan de vertalers opleiding Frans. Al snel merkte ik dat dit een pittig traject zou worden, maar omdat ik het een serieuze kans wilde geven, heb ik doorgezet. Met trots was ik immers toegelaten tot jaar 2. Halverwege het jaar heb ik besloten terug te stappen naar jaar 1 om de basis van het vertalen beter onder de knie te krijgen. Het was aanpoten en ik merkte dat de studie mij begon leeg te zuigen. Mijn energiepijl ging omlaag en ik had weinig tijd meer voor andere zaken. De eerste serie tentamens waren in de pocket, maar toen kwam het ongeluk. Lange tijd was ik tot de rolstoel veroordeeld en kon ik letterlijk het huis niet uit. Het gevolg was dat ik niet meer naar Utrecht kon voor de colleges en hierdoor heb ik de resterende serie tentamens gemist. En ja, toen knakte iets bij mij. Het was de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. In eerste instantie met pijn in mijn hart heb ik besloten te stoppen met de opleiding.

Loslaten
Als ik er nu op terugkijk, moet ik eerlijk bekennen dat deze opleiding niet voor mij is weggelegd. Vertalen is echt een vak apart. Het heeft wel even geduurd voordat ik dit kon accepteren, maar nu voelt het als een bevrijding en niet als een mislukking. Ik ben trots op wat ik heb bereikt!

De passie is niet verdwenen. Au contraire!
Mijn passie voor de Franse taal is niet verdwenen, au contraire! Nog iedere dag ben ik met de taal in de weer, want onder geen beding wil ik dat mijn niveau achteruit gaat. Maar ik kan er nu op een meer ontspannen manier mee omgaan. Zo luister ik iedere ochtend naar het Franse journaal en op internet volg ik wat lessen en maak ik oefeningen als ik er zin in heb. In mijn hoofd ben ik nog vaak bezig met vertalen, want ik vind het leuk om nieuwe woorden te leren. Er is echter geen druk meer en ik heb eindelijk weer tijd om een Frans boek te lezen. Maar bovenal kan ik mijn familie en vrienden weer meer aandacht geven, dat heb ik afgelopen tijd eerlijk gezegd, erg gemist.

Nu er meer rust en ruimte in mijn hoofd komt, krijg ik ook weer zin om te schrijven. Dit zal ongetwijfeld leiden tot nieuwe verhalen. Dit verhaal is in ieder geval gelukt.