Onze laatste dag in Frankrijk

De allerlaatste dag. Dag dertien

We pakken alles schoon in. Alles kan direct naar zolder. We betalen de camping en verlaten om pakweg half twaalf met gebruinde lijven het goddelijke land. Achttien uur achter de vooruit aan. We nemen niet snel afscheid en pakken de Route Napoleon. Alle elementen van veertien dagen komen we nog eenmaal tegen: lavendelvelden, wijnakkers, mooie stadjes, imposante rotsformaties. We inhaleren nog eens diep. Voorbij Grenoble kijken we nog een keer om. Dag Provence, dag licht, dag heerlijke warmte. Tot ziens.
Vier uur hebben we over de trage weg gedaan. Bloedmooi, dat wel. Dan, gas op de plank. Verstand op nul. Blik op oneindig. Drie chauffeurs dus, gááán. Nog een paar maal stoppen: benen strekken, tanken, voeden, kleren aan.

Op zondagmorgen rijden we de laatste lijm uit het gezelschap. We rollen om kwart over vijf Honselersdijk binnen. Het definitieve einde: de onthechting. De crew zoent elkaar een “goede nachtrust”en valt uit elkaar. De lading wordt gesplitst naar rechtmatige eigenaren. Het is afgelopen. Ons rest de foto’s en het blijvende gevoel. We waren een goede ploeg.

Denk niet dat dit alles is. Een verhaal van dezelfde lengte kan er nog bij. Eventueel tussen de regels ingevoegd. Maar ik stop. Heb geen tijd meer. Andere dingen vragen de aandacht zoals …. Ik moet nog boodschappen doen. Daily Routine.

Dit was de laatste aflevering. Het reisververslag is afgelopen zomer in 18 delen gepubliceerd.
Hieronder alle afleveringen. Veel leesplezier. Kees is op dit moment gelukkig nog onder ons.

1. Waar was jij in de zomer van 1989?
2. Op weg naar La Roque d’Antheron
3. Dwars door de Lubéron
4. Avignon op het programma
5. Marseille we komen er aan
6. De kamperende triangel
7. Het mooie Aix en Provence 
8. Pont du Gard, Nîmes en Arles
9. Rustdag.. hoewel rust
10. Verhuizen naar St. Laurent du Verdon
11. Intermezzo
12. Toch vermeldenswaardig
13. Campingleven
14. Netty in de lappenmand
15. Grand Canyon du Verdon
16. Van onschuldig voorstel tot escalatie
17. De stellingen worden weer ingenomen
18. De laatste dag in Frankrijk

2018-10-29T13:59:10+01:00

Over de auteur:

Een oud reisverslag uit 1989. Mijn vriend Kees is ziek. Ernstig ziek. Ooit gingen wij een keer op vakantie naar Zuid-Frankrijk. Kees die toen al graag schreef, heeft daar onze belevenissen opgetekend. Ik vond het verslag laatst op de zolder. Met veel plezier hebben we het verhaal in Vlissingen, waar hij nu woont, samen met zijn vrouw teruggelezen. Nu Kees niet lang meer te leven heeft, ook al hoop ik nog steeds op een wonder, hebben we besloten dit verhaal met jullie te delen. Het was een doodgewone vakantie maar toch buitengewoon, gekeken door de ogen van Kees.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.