De allerlaatste dag. Dag dertien
We pakken alles schoon in. Alles kan direct naar zolder. We betalen de camping en verlaten om pakweg half twaalf met gebruinde lijven het goddelijke land. Achttien uur achter de vooruit aan. We nemen niet snel afscheid en pakken de Route Napoleon. Alle elementen van veertien dagen komen we nog eenmaal tegen: lavendelvelden, wijnakkers, mooie stadjes, imposante rotsformaties. We inhaleren nog eens diep. Voorbij Grenoble kijken we nog een keer om. Dag Provence, dag licht, dag heerlijke warmte. Tot ziens.
Vier uur hebben we over de trage weg gedaan. Bloedmooi, dat wel. Dan, gas op de plank. Verstand op nul. Blik op oneindig. Drie chauffeurs dus, gááán. Nog een paar maal stoppen: benen strekken, tanken, voeden, kleren aan.
Op zondagmorgen rijden we de laatste lijm uit het gezelschap. We rollen om kwart over vijf Honselersdijk binnen. Het definitieve einde: de onthechting. De crew zoent elkaar een “goede nachtrust”en valt uit elkaar. De lading wordt gesplitst naar rechtmatige eigenaren. Het is afgelopen. Ons rest de foto’s en het blijvende gevoel. We waren een goede ploeg.
Denk niet dat dit alles is. Een verhaal van dezelfde lengte kan er nog bij. Eventueel tussen de regels ingevoegd. Maar ik stop. Heb geen tijd meer. Andere dingen vragen de aandacht zoals …. Ik moet nog boodschappen doen. Daily Routine.
Dit was de laatste aflevering. Het reisververslag is afgelopen zomer in 18 delen gepubliceerd.
Hieronder alle afleveringen. Veel leesplezier. Kees is op dit moment gelukkig nog onder ons.
Geef een reactie