Oudjaar 1955

Maybellene, why can’t you be true
Oh Maybellene why can’t you be true
You’re started back doin’ the things you used to do

Een beetje blikkerig klonk Chuck Berry uit de distributie radio aan het bloemetjesbehang. De radio werd gevoed door een loden kabel die vlak onder de dakgoot langs de muren van het rijtje huizen liep. Oerwoudmuziek vond mijn vader en van Bill Haley moest hij al helemaal niets hebben, maar ik kreeg er wel een fijn gevoel van en luisterde er graag naar en vond het stukken beter dan de saaie Eddy Christiani waar zij zo dol op waren.

Oudejaarsdag 1955, gauw ontbijten en dan naar buiten met mijn kostbaarste bezit, het geel en rode blikje van de Maggi bouillonblokjes. Die dingen zijn goud waard nu want alle andere jongens willen ze ook hebben, hele stevige blikjes waren het en belangrijk was dat het deksel er zo lekker stevig op zat. Veel beter dan die bleke blauwe Buisman blikjes.
Eerst nu naar smederij Tanke aan het Oosteinde om een brokje Carbid te gaan kopen, voor een stuiver had je een mooi stukje waarmee je een tijdje vooruit kan. Vanuit de Oranjewijk was het een eind lopen, de Herenstraat langs het water helemaal door voorbij de Kwak en dan rechts het bruggetje naar de smederij. Hé de andere jongens zijn er al… maar gelukkig heeft Tanke genoeg carbid voor allemaal.

Nu gauw terug en lol gaan maken, met een hamer en een spijker heb ik een gat in de bodem van het blikje geslagen. Het brokje carbid erin en dan een klodder spuug, deksel er stevig op, even met je hak aanstampen. Dan op grond met je voet vasthouden, dat is belangrijk want anders vliegt straks gewoon het blikje met deksel en al weg, een afgestreken lucifer, het doosje had ik na veel soebatten van mijn moeder gekregen, en met een luide knal vloog het dekseltje er af. Daar kreeg je wel even kippenvel van. Opletten of agent de Wit niet in de buurt is want die is nogal streng en neemt misschien het blikje wel in beslag. Verstoppen dan in de poortjes achter de huizen tot hij weer verder fietste. Eigenlijk was het in de poortjes veel leuker want omdat ze door de schuurtjes zo smal waren klonken de knallen hier veel harder.

Kijk daar heb je Annemieke van nummer 14 in haar deinende pettycoat, nu even een flinke klodder spuug in het blikje en even wachten zodat er een extra harde knal komt…….