Mijn naam is Marja Greve, 62 jaar, gehuwd en moeder van twee zonen van 22 en 19 die al heerlijk hun eigen gang gaan. Tot zover is mijn leven op orde. Totdat er een wending komt in mijn werkzame leven. Jarenlang verricht je trouw het werk waarvoor je krijgt betaald, zonder je af te vragen of die baan wel bij je past. Bijdragen aan een gezinsinkomen staat bovenaan en of je het dan zo geweldig naar je zin hebt doet niet ter zake. Totdat de weegschaal naar de andere kant overslaat. Ik was het zat, na de zoveelste reorganisatie en nieuwe collega’s die het altijd beter weten besluit ik de knop om te zetten. Na 45 jaar werken waarvan de laatste 27 jaar  in Den Haag op een communicatie-afdeling van een vakbond, heb ik het gedurfd deze zekerheid achter me te laten en in een nieuw avontuur te stappen.

Ik heb dankbaar gebruik gemaakt van het afgesloten sociaal plan bij mijn werkgever en ben aan de slag gegaan met diverse outplacementbureaus om aan een nieuwe baan te komen. Aanvankelijk was ik nog vrij optimistisch. Deze bureaus gaven mij hoop en leerden mij over mezelf na te denken en te onderzoeken waar nu mijn talenten liggen. Een tijdje was dat heel zinvol, totdat ik alle kunstjes had geleerd. En dan komt de vraag: wat wil je nu eigenlijk zelf? Ik had geen idee. Altijd te druk geweest met werk, opvoeden, sport en mijn sociale leven. Ik solliciteerde me suf op allerlei banen, maar het was voor mij geen verrassing dat dit een heilloze weg zou zijn. Een baan bemachtigen op deze leeftijd staat gelijk aan winnen in de Staatsloterij, bedacht ik.

Toch ging ik niet moedeloos op de bank zitten. Ik ging netwerken, leuke workshops en trainingen volgen en daarbij ontmoette ik veel inspirerende mensen. Ik heb de vrijwilligersbanen omarmd en ik ging nadenken over mijn eigen werk creëren. Euforie en depressie wisselden elkaar af. Soms vol goede ideeën, dan weer terugvallen in een stemming van onuitvoerbaarheid. Welke stappen ga ik zetten? Wanneer, met wie en waar? En kan ik daar een inkomen uit halen? Ik besloot mijn hart te volgen.

Begin 2016 ging ik als vrijwilliger schrijven voor een net opgerichte krant “WestlandToen” in de vorm van een briefwisseling. Deze brieven gingen hoofdzakelijk over mijn zoektocht naar werk, maar dit transformeerde al snel naar allerlei onderwerpen waar 50-plussers mee te maken krijgen. Dit bracht mij op het idee een nieuwe rubriek/website te starten onder de naam 50PlusCafé om regelmatig te kunnen schrijven over mijn belevenissen maar zeker ook om de inspirerende verhalen van andere 50-Plussers te horen.

Het is mijn droom het imago van de 50-plussers positief neer te zetten. Daarom het 50PlusCafé, een virtuele ontmoetingsplaats waar 50-plussers elkaar kunnen ontmoeten en ervaringen uitwisselen. Het zou doodzonde zijn wanneer de verhalen van onze springlevende groep met zo veel ervaring, kennis en levenswijsheid verloren gaan. Leuk, niet leuk, alledaags, pijnlijk, hilarisch, dramatisch… maakt niet uit.

Deel je verhalen! Het 50PlusCafé biedt hiervoor een prachtig podium. Genoeg onderwerpen te bedenken. Het kan gaan over werk, reizen, mode, relaties, gezondheid, vrienden, familie, boeken, film, eten en drinken, kunst, hobby’s enz. Kortom, alles wat de 50-plusser bezighoudt en meemaakt in het dagelijks leven.

• Verbinden: 50-plussers een podium bieden om elkaar te kunnen ontmoeten en te verbinden
• Ontdekken: Wie zijn de ware 50-plussers, wat maken ze mee, wat hebben ze allemaal te bieden en van welke grote betekenis is deze grote groep
• Vrijheid: In alle vrijheid mijn werk kunnen doen en met passie aan de slag te zijn
• Vernieuwing: Het beeld van de 50-plussers vernieuwen, een nieuw elan te geven
• Transformatie: Het imago van de 50-plussers ombuigen