Over schoonheid

‘We kunnen de wereld afreizen op zoek naar schoonheid, maar we moeten haar in ons hart dragen om haar te kunnen vinden’

De Amerikaanse dichter en filosoof Ralph Waldo Emerson die leefde van 1803 tot 1882 wist dus al dat schoonheid in de mens zelf zit en dat die mens alleen zelf kan beoordelen wat hij ervaart als schoonheid. Dat hangt helemaal af van de manier van kijken naar de wereld om hem heen, vooral ook in welke mate het schoonheidsideaal van zijn of haar cultuur het kijken beïnvloedt. Deze ideale schoonheid wordt verspreid door media, reclame, en de populaire cultuur en zijn onderhevig aan globalisering, er is dus vaak geen enkele individuele kijk op schoonheid, men wil allemaal hetzelfde populaire borduurseltje op de kleding en merkwaardig genoeg wordt dat nog vaak ook aangeprezen als de hoogste vorm van individualiteit. Natuurlijk is er gemaakte schoonheid die een lust voor het oog is, prachtige schilderijen, mooie gebouwen en parken, maar voor mij zelf gaat er toch niets boven een spontane natuurlijke schoonheid die overal kan opwellen, juist waar je het niet zou verwachten. Ontluikende planten, misschien wel onkruid zullen vele mensen zeggen, op een verwaarloosd sloopterrein, het zonlicht in de morgen dat strijkt over een langzaam vergelend blad en het dansende rode haar van een meisje in tegenlicht.
Laten we ons hoeden voor een schoonheidsideaal dat ons vertelt wat mooi is, laten we niet het oordeel wat mooi is kapen door kunstcritici, stedenbouwers en landschapsarchitecten. Schoonheid is simpelweg wat je mooi vindt en niet persé een landschap waarin alles esthetisch klopt … dat is schoonheid binnen de lijntjes.

Laten we leren genieten van schoonheid die zich voordoet waar je bent want zoals Confucius al lang geleden zei ‘alles heeft zijn schoonheid, alleen ziet niet iedereen het altijd’. Het is niet alleen het zien maar vooral is schoonheid een totaalervaring; horen … dat de zachte wind … bladeren … een melodie … laat ruisen. En als je dan zwijgend in het gras zit en de dauwdruppels als diamanten ziet glinsteren dan weet je; genieten van schoonheid is als het begrijpen van de wereld.

Nico, 040917

2018-02-15T17:18:18+01:00

Over de auteur:

Mijn naam is Nico van de Wetering en heb de grens van 60+ al een tijdje geleden overschreden. Na in mijn jonge jaren werkzaam te zijn geweest in de tuinbouw en later als timmerman ben ik vak-bondsconsulent geworden bij CNV Hout en Bouw. Dat was een mobiele functie waarbij ik bedrijven en leden bezocht om allerlei problemen proberen op te lossen, het liefst in samenspraak met werknemer en werkgever, en voorlichting te geven over het bouwpensioen. Ook het geven van gastlessen op de bouwopleidingscentra behoorde tot mijn takenpakket. Op dit moment ben ik vooral dichter, schrijver en fotograaf en werk freelance voor het huis aan huisblad “Westland Toen”. Ik schrijf artikelen over werk en inkomen en ook sport, waarbij vooral de geschiedenis van de sporten en verenigingen aan de orde komen. Ook publiceer ik regelmatig mijn gedichten in dit blad, in 2016 is mijn eerste dichtbundel “Op voeten van verwondering” uitgegeven en momenteel werk ik aan een tweede bundel. Wat fotografie betreft heb ik in de jaren ’70 een aantal jaren in de avond foto en film gedaan aan de vrije academie in Den Haag en workshops gevolgd bij Hans Götze.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.