Recht of niet, hou het maar …

In de WW (deel 4)

Ik ga nog een keer praten met de gemeente. Ik hoorde dat er een ambtenaar voor Bijzondere Wetten bestaat en krijg visioenen van een Harry Potter decor.
In mijn naïviteit dacht ik dat deze man me misschien kon adviseren hoe ik wel mijn plannen vorm kon geven. Of ik misschien wel onder een bijzonder wetje viel. Sloeg nergens op, ik kreeg formulieren mee met nog meer regels. Zucht!
Uiteindelijk vroeg ik, bijna wanhopig: Ik mag toch wel voor vrienden en hun vrienden koken en daar een bijdrage in de kosten voor vragen? Ja, dat mag. En dat mag ik toch wel op facebook zetten. Dat mag ook.
Ik mag niet commercieel bezig zijn, dus geen reclame o.i.d op mijn deur.
Dus het is en blijft gewoon weer hobby.
Toen ik weer buiten stond realiseerde ik dat ik vergat te vragen of ik nu wel of niet BTW moest afdragen. Maar dan moet ik waarschijnlijk bij de belasting zijn.

In het laatste gesprek met mijn UWV-coach leg ik hem uit dat ik nu een eigen bedrijf heb, zoals hij adviseerde, maar dat ik er niks mee kan, want een huiskamerrestaurant mag niet. Hij reageert verbaasd, wist hier ook niks van.
Wat nu? Hij adviseerde me om mijn bedrijf dan maar weer te beëindigen en weer terug naar de WW. Ik had er tenslotte nog bijna twee jaar recht op.
Dan wel weer elke week een sollicitatie moeten doen.

Recht of niet, hou het maar … of doe er iets zinvols mee voor jongeren. Laat maar, die paar honderd euro scharrel ik er wel bij, zonder al die stress. Ik hou mijn bedrijf en zoek naar mogelijkheden die ik wel daaronder kan brengen.

Ideeën genoeg. Ik kan individuele begeleiding aanbieden bij mensen met geheugenproblematiek, of hulp bieden bij het plannen en uitvoeren van de warme maaltijd, hulp/advies bieden als men het voedingspatroon wil veranderen naar een eetwijze met minder of geen dierlijke ingrediënten. Mantelzorgers ondersteunen. Gezelschap om eenzaamheid bij ouderen tegen te gaan. Taarten verkopen, broodjes bezorgen. Workshops geven.

Alsof dat allemaal zo makkelijk te realiseren is, haha. Gewoon maar ergens beginnen.

Wordt vervolgd …

2017-07-13T16:50:03+02:00

Over de auteur: Angelika Lukas

Hoi ik ben Angelika Lukas. Ik ben parttime activiteitenbegeleider in een zorgcentrum. Tot 1 juni 2015 had ik daarnaast ook een tweede baan, als ambulant begeleider individueel, ik kwam bij mensen met NAH thuis die wel wat begeleiding konden gebruiken. Met deze twee parttime baantjes kon ik het wel redden. Helaas ben ik daar wegbezuinigd en kwam voor dat deel in de WW terecht. Voor het eerst in mijn leven te maken krijgen met het UVW, waar ik erg ongelukkig van werd. Alle rare eisen, regeltjes en elke week een sollicitatie doorgeven. Ondanks dat ik een goed CV heb en prima brieven schrijf, ruime ervaring heb in het begeleiden van mensen met geheugenproblematiek … lukt het me niet om ook maar ergens een keer op gesprek te komen. Het maakt volgens mij niks uit wat ik schrijf, ik denk dat men mij gewoon te oud vindt. Ik ben ook een hobbykok en heb in november 2013 een huiskamerrestaurantje gestart, Eet Lekker Mee. Dat loopt heel aardig. Een paar keer zeiden vrienden al … kun je daar niet meer mee doen, maar dat wimpelde ik weg. Dat is hobby, en officieel mag het niet eens, een huiskamerrestaurant. Ik voelde mij erg in de richting van ZZP-er worden gepusht door het UWV. De ‘coach’ was wel heel enthousiast om van Eet Lekker Mee een onderneming te maken. Hij vergat dat de gemeente zoiets helemaal niet ondersteunt.Er is een potje bij het UWV voor 50-plussers voor opleiding. Ik ging op gesprek en kreeg het voor elkaar om de scholingsvoucher van 1.000 euro te bemachtigen om mijn huiskamerrestaurant meer uit te bouwen. Het bedrag heb ik gebruikt voor dagtrainingen voor sociale hygiëne, HACCP en de allergenenwet. Dat heb ik dan alvast in de pocket. Ik heb ook een cursus basis vega-koken gevolgd bij Vlam in de Pan in de "Een Zomerintensive". Erg duur, maar een zinvolle besteding. Dat betekent wel weer de broekriem aanhalen. Per 1 februari 2016 ben ik dus ondernemer. Ik heb daar een dubbel gevoel over. Ik wil mijn huiskamerrestaurant "Eet Lekker Mee" eigenlijk helemaal niet zakelijk maken. Het is nu zo’n fijne, bijzondere plek voor mij en mijn gasten. Om hier een inkomen uit te halen, zou het hele concept op de schop moeten. Toch is Eet Lekker Mee nu onderdeel van mijn bedrijf "Engelwortel", daarnaast moet ik het dus uitbouwen om omzet te genereren. Het lastige is dat alles wat je wil ondernemen eerst geld kost, wat er dus niet is. Daarnaast voel ik grote weerstand tegen belastingzaken, administratie, urenregistratie enz. Allemaal dingen die moeten, heel veel tijd kosten en niks opleveren. Zucht, ik geloof dat ik toch meer een loondienst persoon ben. Ik ben niet erg zakelijk ingesteld ...