Samen Leven

Ik ben leven dat wil leven,
te midden van leven dat wil leven

– Albert Schweitzer

Na de uiteenzettingen van de leider van ‘s lands grootste ‘religieuze’ partij, die eigenlijk een soort christendom light bepleit waarbij de compassie wordt overgelaten aan toevallig passerende Samaritanen, ben ik na het lezen van een artikel over de burgemeester van Palermo toch weer een stuk lichter in mijn hart geworden. Leoluca Orlando is deze zomer alweer voor de vijfde keer tot burgemeester van Palermo, de hoofdstad van Sicilië gekozen, een gebied wat door ons vaak wordt weggezet als een broeiplaats van de maffia. Misschien denkt u er na het lezen van dit verhaal een tikkeltje anders over.

Telkens als de kustwacht weer vanuit zee opgepikte migranten aan land brengt is Leoluca daar om ze te verwelkomen. Hij zegt daarover. “Ik wil hen laten weten dat ze welkom zijn in deze stad, iedereen die naar Palermo komt is in mijn ogen een Palermitaan, met dezelfde rechten en plichten als de mensen die hier al wonen (en met enige stemverheffing) en mag ik u er op wijzen dat het hier om mensen gaat?” Op de vraag of Palermo (680.000 inwoners), toch best een arme stad en ook met een behoorlijke werkloosheid, deze grote stroom migranten wel aan kan, zegt hij het volgende. “We proberen alles zo eerlijk mogelijk te verdelen. Het probleem is juist de illegaliteit, van mensen die onderduiken. Zij zijn in de greep van de criminelen en gedwongen voor een fooi te werken en daardoor verdringen ze de legale arbeiders”, aldus Leoluca die er ook in slaagde de maffia in zijn stad aan banden te leggen en een culturele opbloei in Palermo bewerkstelligde. Verder vertelt hij dat Palermo een veilige stad is. “En weet u waarom? Omdat wij migranten verwelkomen en in tegenstelling tot in de meeste grote Europese steden voelen zij zich Palermitaan. Thuis in hun eigen stad.”De filosofie van Leoluca Orlando is dat internationale mobiliteit een mensenrecht is. Je mag gaan en staan waar je wilt. “Niemand kan veroordeeld worden te leven en te sterven op de plaats waar je ouders zijn geboren. We moeten af van het idee dat de staat een gesloten plek is. Ik ben Italiaan omdat ik besloten heb dat te zijn, ik had er ook voor kunnen kiezen een Fransman of Hollander te zijn, mijn identiteit hangt niet af van het bloed van mijn ouders. Mijn thuisland is daar waar ik woon. ”De moeite waard om de woorden van Leoluca te overdenken om te proberen een leven te leiden in vertrouwen met elkaar. Op 21 en 22 september is hij een van de sprekers op het Veersymposium in Leiden.

Mensen zouden als vogels
moeten zijn
vrij vliegen
neerstrijken
waar je denkt
gelukkig
te kunnen zijn

nico, 110917