Stil in huis

Eind april 2017 ging oudste dochter de deur uit en een paar maanden later jongste dochter. Na maanden van voorbereiding, regelen, poetsen, behangen en luisteren was het zover. Soms vroeg ik: “Wanneer is nu precies de verhuisdatum gepland? Dan kan ik mij daar alvast op voorbereiden.” “Volgende week vrijdag mam.”
Een paar dagen later: “Oh mam, die datum redden we niet, we willen zoveel mogelijk werk afmaken.” Moet kunnen toch denk ik dan.

Ik wil niet dat dochters denken “hoe eerder hoe beter”. Zo is het ook weer niet. Des te langer kunnen we nog van het gezinsgevoel genieten. Maar dan is de datum toch echt definitief. Ik werd overvallen met vele vragen: “Wat voor merk wasmachine moet ik kopen? Ja mam, ik sta nu in de winkel voor huishoudelijke artikelen, hoe groot is jouw koekenpan? Hoeveel pannen heb ik sowieso nodig?” En dan loop ik maar weer met mijn centimeter naar de pannenlade om alles op te meten..

Dochters laten alle artikelen thuisbezorgen. Sjouwen met een strijkplank, droogrek, wasmand, pannen, waterketel enzovoort. Daar beginnen ze niet aan. “Je hebt gelijk ook”, zeg ik nog. Niet wetende dat continue de pakketbezorger aan de deur staat. De hoeveelheid dozen stapelden zich op. De pakketbezorger zwaait nog steeds vriendelijk.

Stil in huis

Nu is het stil en leeg in huis, geen vragen meer van “Wat eten we, en hoe laat? Ik moet vroeg sporten. Heb je mijn werk bloesjes gewassen?. Waar is mijn zwarte broek?. Waar zijn mijn sleutels? En oh ja, ik eet toch niet mee.” Ook ineens geen televisieprogramma’s meer aan overdag. Geen onverwachte mededelingen meer voor het slapen gaan: “Ik heb net geboekt. Vriend en ik gaan naar Maleisië.” En jongste dochter vertrekt met vriend binnenkort naar Hawaï. “Weten jullie dat nu wel zeker meiden?” “Ja, we hebben geboekt en we gaan hoor.”Leuk hoor geniet ervan. Loslaten!! Mooie herinneringen zijn fijn. Dat weten moeders van boven de vijftig wel. “Eigenlijk niet handig hè mam zo in het orkaanseizoen!”

Onlangs fietste ik achter een vader met een klein meisje, zwenkend op haar fietsje. Twee staartjes in haar rode krullen, gezellig babbelend. Mijmerend denk ik terug aan de tijd dat mijn meisjes nog klein waren.

Eén kamer is nu leeggeruimd en de andere kamer is nog een puinhoop. Dat blijft voorlopig zo wat mij betreft.

Na 25 jaar gezorgd te hebben is het nu ook weer fijn om meer vrije tijd te hebben.

2017-09-21T12:57:17+02:00

Over de auteur:

Marja vroeg mij te willen deelnemen aan haar team blog schrijvers voor haar 50pluscafé. Deze uitdaging neem ik graag aan. Vervolgens ben ik mij gaan verdiepen in de vraag: waar ga ik over schrijven? Ik heb daar niet lang over nagedacht. Ik wil graag schrijven over onderwerpen in het dagelijks leven waarover ik mij verbaas en hoe ik dat beleef. Uiteraard ben ik ook zeer benieuwd wat er uit mijn pen tevoorschijn komt. Mijn naam is Jolanda Moret, gehuwd en moeder van twee volwassen dochters. Ik ben zelfstandig ondernemer als ZZP-er “Moret Secretariële Diensten”. De werkzaamheden bij verschillende bedrijven zijn afwisselend, interessant en boeiend. De flexibiliteit in het aantal te werken uren is o.a. ook de kracht van Moret Secretariële Diensten. Creatief gezien is haak- en breiwerk op dit moment mijn hobby. Sinds kort probeer ik hiermee op Instagram ‘Jolanda Moret’ voorlopig nog onder mijn persoonlijke naam publiciteit te genereren. Als vrijwilliger (bestuursfunctie) ben ik werkzaam bij een Stichting voor Beeldende Kunst waar zakelijk en creatief denken weer bij elkaar komen.

Eén reactie

  1. Helen bloem 26 april 2019 om 14:35 - Antwoorden

    Mooi stukje en wat het loslaten betreft heel herkenbaar – dat went!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.