De afgelopen maanden heb ik extra getraind met wandelen en in de sportschool voor mijn wandelvakantie in de Pyreneeën in Catalonië. Het zouden immers pittige beklimmingen en afdalingen worden met afstanden van gemiddeld 20 km per dag! De etappes maken deel uit van de route GR92. Dit is het lange afstandswandelpad langs de Spaanse kust tot bijna 600 km verderop de Portugese grens. De reis wordt georganiseerd door www.wimkuipers.nl
Medio mei heeft mijn vakantie plaatsgevonden en ik moet zeggen, mijn voorbereidingen hebben hun vruchten afgeworpen! Ik heb mij fysiek en mentaal overtroffen en heb het zonder pijntjes en ongemakken overleefd. Wat een fantastische reis heb ik door dit gebied mogen maken met prachtig wandelweer: 23 graden, wolkje, zonnetje en een briesje.
De eerste dag bestond voor het grootste deel uit reizen. Vanaf Eindhoven vlogen we naar Gerona, waar we met een taxi naar het treinstation reden. Met de trein gingen wij van Gerona naar Cerbère, net over de Franse grens. Na een stop op een terrasje aan de haven en omkleden naar korte broek, begonnen we aan de eerste etappe die ons over de grens naar Spanje zou voeren.
De eerste pittige klim komen we direct al tegen, we stijgen behoorlijk steil en lopen tussen de bloeiende kuiflavendel, distels, cactussen en rozemarijn naar boven. Bovenaan lopen we een paar kilometer over de bergkam op de Spaans/Franse grens met rechts in de diepte Cerbère in Frankrijk met zijn grote treinrangeerterrein en links in spiegelbeeld Portbou in Spanje. Hier staat een indrukwekkend monument voor de vluchtelingen die voor het regime van Franco tijdens de Spaanse burgeroorlog tussen 1936 en 1939 (en daarna) de grens over vluchtte naar Frankrijk.
De route loopt slingerend langs de berghelling zonder noemenswaardig klimmen en dalen. Het is lekker om op deze manier in te lopen. Het is een hooggelegen smal pad met veel losse stenen, dus alle concentratie is nodig om hier te lopen. Op deze hellingen bloeit de brem uitbundig geel wat een vrolijk gezicht is.
Verderop dalen we af langs de helling over een pad dat meer een afwateringsgeul lijkt, vol met platte stenen, wat het lopen niet eenvoudig maakt. Een medewandelaar glipt weg en valt plat op haar billen in een cactus…..pijnlijk verhaal. Op deze hellingen horen we bellen van de koeien die daar vrij op de hellingen grazen. Her en der liggen de koeienvlaaien, dus ook dat is oppassen geblazen.
We lopen Portbou in, een klein plaatsje aan een baai met een kleine jachthaven. We sluiten de eerste wandeling af met een cerveza met tapas op een terras aan de kleine boulevard.
Om 20 uur gaan we eten in een klein Spaans restaurant/café op de avond dat Liverpool tegen Barcelona (verliest) speelt in de halve finale van de Champions League. Op twee tv’s is dit goed te volgen en we laten tapasgerechten van de kaart in optocht op tafel komen. Een leuke levendige avond tussen de lokale bevolking.
We slapen in een klein, zeer eenvoudig, maar schoon hotel.
Leuk om je verslag en verhaal te lezen,,goed gedaan .wacht op de volgende